De een-na-laatste week

Het vorige verslag had ik nog zaterdagmorgen vroeg geschreven, om daarna gauw de bus te pakken richting de stad, samen met Joris, Bastiaan en Joakim. Ja, want op deze vroege zaterdagmorgen ging de kaartverkoop voor FC United - Benfica van start! En toen we aankwamen bij de Ticketoffice - die zich bevond op de vijfde verdieping van een oude fabriek - stond er al een lange rij; we waren dus niet de enige die vroeg dachten te gaan. Maar liefst twee uur hebben we in de rij gestaan, wetende dat er maar 400 kaarten over waren en dat we ons ergens rond nummer 400 bevonden. De tijd vloog echter voorbij omdat we het gezellig maakten, zoals iedereen in de rij, en tja, je moet er ook iets voor over hebben hé! Met dat we dichterbij kwamen nam de spanning toe; zouden we toch niet voor niks in de rij hebben gestaan. En uitgerekend wij waren de laatste personen om de fabriek te mogen betreden, en een kaartje te bemachtigen! Dat was op het nippertje, maar we hadden onze tickets! Benieuwd naar de wedstrijd? Daarover heb ik een apart verslag geschreven, te vinden op mijn blog.

Ja, en met dat we zo lang in de rij hadden gestaan, moest ik gauw maken dat in naar huis kon! Deze zaterdagmiddag stond namelijk het langverwachte bezoek van Lars en Karim op het programma, en ik moest nog het een en ander opruimen en klaarzetten! Maar gelukkig was ik ruim op tijd bij Manchester Airport, en daar kwamen ze dan aangelopen bij de Arrivals hal. Hoewel we elkaar een paar maanden niet hadden gezien voelde het vertrouwelijk als altijd, alsof er nooit wat gebeurd was, haha. Daarna gauw voorin de dubbeldekkerbus op naar mijn kamer in Withington; meteen voorzien van een flinke portie toeristische informatie. Na het installeren thuis en wat boodschappen voor de avond (lees: gin-tonic, haha) hebben we onder het genot van een heerlijk warm zonnetje een turbo-sightseeing tour gedaan door de stad. Dat was erg leuk; het weer was prachtig, de sfeer zat er goed in, alsook het tempo! De Town Hall, Main Library, Piccadilly Gardens, Deansgate, Rylands Library, National Football Museum, The Triangle, en ga zo maar door; we hebben alles gezien! Zo, en dat met een jetlag nog in de benen, haha. 's Avonds dan ook welverdiend genoten van een traditionele fish 'n chips met mashed peas uit, jawel, een stuk papier! Dit hele weekend stond in het teken van de Engelse stijl namelijk. Daarna hebben we een borreltje ingeschonken, en tezamen met mijn huisgenoten en internationale vrienden zijn we uitgeweest naar Factory, de welbekende club in een oud fabriekspand. Ook hier heb ik de jongens kennis laten maken met het Engelse nachtleven; al de hoogtepunten, maar vooral de vele rariteiten en schaamteloze onnozelheid die zich naarmate de avond voortduurt tentoonspreid. Het is geen grap dat we een van mijn huisgenoten naar huis hebben moeten brengen omdat hij al zijn oriëntatie kwijt was, en dat toen we thuiskwamen een andere huisgenoot met haar hoofd in de oven lag terwijl een ander de over aandeed...

Goed, om van al deze rariteiten bij te komen zijn we de zondag goed begonnen met een traditioneel Engels ontbijt bij Wetherspoons, waarbij Marlon ook nog langskwam. Voor £3 heb je een compleet ontbijt dat tegelijkertijd functioneert als lunch. Vervolgens zijn we naar Old Trafford gegaan om het stadion te bekijken, en vervolgens even te wandelen langs de River Irwell, waar ook de BBC Media City is gevestigd. Even waren we onze route kwijt, en liepen we wat verdwaald rond, maar daarna vonden we onze bus naar Deansgate. Daar heb ik de jongens meegenomen op de Beetham Tower, voor een drankje met uitzicht bij Cloud23. De reactie was heel mooi; toen we pijlsnel boven waren gekomen met lift, was de verbazing overweldigend toen ze het uitzicht zagen! De zon kwam door, we zaten pal naast het raam, en Manchester lag aan onze voeten. Eigenlijk wilde we niet gaan, maar Manchester heeft nog meer te bieden. Het Northern Quarter bijvoorbeeld, de hippe wijk ten noorden van het stadscentrum. Daar hebben we diverse winkeltjes afgestruind; van vinyl-platenzaken tot winkels met allerlei snuisterijen, van mooie boekwinkels tot het extravagante Affleck's Palace. Daar hebben Lars en Karim nog zowaar een hipster overhemd weten te scoren, als aandenken aan Manchester. We konden er nog uren doorbrengen, maar de winkels sloten helaas; tijd voor diner!

's Avonds zijn we samen met Mike uit eten geweest bij Lotus in Withington, op aanraden van Mike. Lotus is een geweldige Chinees familierestaurant dat uitsluitend vegetarische gerechten serveert, maar wel de meeste bijzondere gerechten van over de hele wereld. Onder het genot van een jasmijn thee uit een verse openende bloem, genoten we van onze gerechten die bijzonder goed smaakten. Zelf had ik vegetarische aal met sinaasappel, een goede keuze volgens de chef. Daarna hebben Lars, Karim en ik nog Engelse pubtour gedaan, te beginnen bij de Friendship Inn. De Pale Ale's vielen echter na een tijdje niet meer zo in de smaak; het bier warmt gauw op, en is dan een stuk lastiger te verwerken. Echter om 11 pm (= 24:00, NL) was het mijn verjaardag, en als verrassing hadden de jongens een verjaardagsaankondiging aangevraagd, en natuurlijk Happy Birthday. Vervolgens zijn we voor een verjaardagscocktail naar Font geweest, en eigenlijk wilde we nog meer pubs bezoeken, maar de meeste pubs waren al aan het sluiten. Daarna zijn we nog even naar 256 Fallowfield geweest voor een laatste drankje, om vervolgens te gaan slapen.

Maandagochtend was het dan ''echt'' mijn verjaardag, en die begon met een cadeautje op bed! Een leuke verrassing, die je meteen helemaal jarig laat voelen! En omdat het Engelse ontbijt de voorgaande dag zo goed was bevallen, zijn we voor nog maar een ontbijt gegaan. Dit keer nam ik ook een vegetarische, en dat beviel net zo goed, zo niet beter! Daarna zijn de jongens vertrokken, en kon ik gedurende dag even bijkomen, en de nodige leuke telefoontjes ontvangen! 's Avonds zijn we met de groep internationals uit eten geweest bij buffetrestaurant Peachykeens, deels voor mijn verjaardag, deels voor het afscheid van enkele vrienden. Het voedsel was niet van bijzondere kwaliteit, maar het was heel bijzonder en leuk dat bijna iedereen aanwezig was, en aan tafel te zien genieten. Daar hebben we ook nog even een leuke groepsfoto gemaakt, van onze ''familie''. Daarna had ik mijn huisgenoten en de internationals nog uitgenodigd voor een bananenbiertje bij de Beer Studio. Ik bedoel, ik wil het niet per se groots vieren of iets dergelijks, maar 21 is toch geen leeftijd om zomaar voorbij te laten gaan. Even een proost op het nieuwe levensjaar met zijn allen, dat vond ik toch wel mooi om mee te maken.

Dinsdag was dan ook even een rustdagje om bij te komen van de afgelopen drukke maar heel leuke dagen. Even de kamer een beetje op orde maken, lekker gitaar spelen, goed koken, en meer van dat soort dingen.Woensdag had ik met Mike afgesproken in het Northern Quarter om samen wat leuke cadeautjes te gaan winkelen om mee naar huis te nemen, en alle leuke winkels te bezichtigen. Daarna hebben we de bus gepakt naar Denton, East-Manchester. Daar zijn we op zoek gegaan naar industrieel erfgoed uit de 1800s ten tijde van Denton's hoogtij dagen.

Ik hoor je denken, wat was er dan in Denton? Nou, Denton was tijdens de Industriële Revolutie een van de grootste hoedenmakerijen in Groot-Brittannië. Gevoerd door de stoommachine, de fabrieken met hun enorme arbeidskracht en de dominerende katoenindustrie ontstond in deze voorstad van Manchester - oorspronkelijk een "Mill-town" - een enorme hoedenindustrie. Maar liefst 60 verschillende hoedenmakerijen vestigden zich in Denton, en het drop claimt zelfs de bekende Trilby-hoed te hebben uitgevonden. Het proces van hoeden maken gaat echter gepaard met de nodige chemische stoffen, en de werknemers raakte veelal levenslang beschadigd door het inademen van deze giftige dampen. Daar komt naar verluidt ook de uitspraak ''mad as a hatter'' vandaan. Echter door toedoen van het uitvinden van de auto en het ontstaan van goedkopere Aziatische economieën stortte de hoedenindustrie in Denton in elkaar, zoals in heel Manchester. De sporen zijn er echter nog wel, alhoewel slechts zelden zichtbaar; Denton is een typisch voorbeeld van low-profile heritage.

Donderdag heb ik zowaar uitgeslapen tot half 11, een record voor een ochtendmens als ik. Daarna de dag begonnen met een heuse powersmoothie boordevol lekker en vers fruit! 's Avonds ben ik met Joris, Fien en May nog wat gaan drinken in het NQ, in een pub genaamd The Crafty Pig. Gewoon even een nieuwe pub proberen, en een biertje drinken (ja, eentje, al dat bier is ook niet gezond) en vieren dat ook Joris zijn laatste tentamen erop heeft zitten. De volgende vrijdag ben ik met de Bastiaan, Joris en Joakim naar FC United geweest, daarover meer in mijn andere verslag.

Zaterdagochtend ben ik met Steve en George naar de stad geweest om de winkelen voor een outfit voor het grote afscheidfestival van de Universiteit, donderdag 4 Juni. Het thema is disco, maar ik wilde echter niet teveel verkleden of teveel uitgeven, en uiteindelijk ben ik geslaagd met een pruik met lang haar, een Slash-hoed en een 80s vette zonnebril. Daarna ben ik nog even naar het Trafford Centre geweest, een van de grootste shopping malls van de UK, in een potsierlijke neo-Griekse stijl. Oke, het was leuk om er geweest te zijn, en ik heb een heel leuk cadeautje op de kop getikt, maar verder was ik gauw klaar met dit enorme consumptiepaleis. Zojuist nog even de FA-Cup finale Arsenal - Aston Villa 4-0 gekeken, en nu op naar de laatste week!