Week 3

Maandag, mijn enige dag die je echt 'n collegedag mag noemen. Toch wel prettig, dat je maandag meteen de langste dag hebt! En begin je de week ook meteen met de interessantste colleges, dan ben je nog helemaal fris. Bij Transport Geography hebben we ons deze keer verdiept in Shipping, en dat was, als Nederlander, erg interessant. Fascinerend is het dat we heel erg veel afhankelijk zijn van de zee (en de daarop plaatsvindende handel), maar dat we ons daar heel onbewust van zijn. "Sea blindness", noemen ze dat hier. Immers, we zien al die schepen niet, die goedkoper spullen uit China kunnen halen dan dat wij hier om de hoek kunnen kopen, veilig vanaf ons vaste land. En havens zelf, zijn best wel afgesloten en ontoegankelijke ruimten. Scheepvaart vormt daarmee een onzichtbare significatie in onze globaliserende wereld. En dat was nog maar een van de lessen, maar ik vond het wel een interessante gedachte: wees je er dus voortaan bewust van, dat als je wat koopt via internet, dit wel eens de hele wereld over is gegaan, voordat het hier is!

Voor het middagvak Community Development hadden we 'n gastspreker. En wel uit Nieuw-Zeeland. Een interessant praktijkgericht college, over planning na de grote aardbeving in Christchurch. Zo'n vier jaar geleden heeft daar immers een grote aardbeving plaatsgevonden. Het wederopbouwproces, na de beving, werd sterk gekarakteriseerd door een participatieve houding van de overheid. De bewoners kregen meer inspraak, en dat levert prachtige resultaten op. Maar, dat brengt ook dilemma's, en lessen met zich mee, daarover dit college. Zo werden lokale initiatieven op 'n gegeven moment geïnstitutionaliseerd, en daarmee werden de initiatieven ineens een stuk minder geslaagd. Of, verantwoordelijkheid wordt overgedragen aan bewoners; maar wat als die er niet uit komen? Over participatie, overheid, bewoners, en de spanningen daartussen.

Maandagavond zijn we ook nog uit geweest met mijn huisgenoten, naar Lola Lo's, een soort club in Hawaï-stijl. Het leuke was, dat de club zich bevond in een van de boogconstructies onder de spoorwegen. Tenminste, dat vind ik dan weer leuk, haha. Verder was het niet echt 'n heel geweldige tent, maar was wel gezellig met mijn huisgenoten! Na het uitgaan, nog een Manchester traditie geprobeerd: cheesy chips. Frieten met gesmolten kaas erover heen. Nu ben ik een echte Mancunian, aldus mijn huisgenoot.

Dinsdagmiddag zijn Joris en ik, voor hetzelfde vak Community Development, naar de Manchester Town Hall geweest. Met de lessen van het college, gingen we op pad. Eerst natuurlijk even voorbereiden, in de Café Nero. Daarna op naar de Town Hall. Een van de mooiste gebouwen van Manchester, verbonden met twee bruggen. En een toren, die wel wat weg heeft van de Big Ben. Een Town Hall is hier echt het hart van de stad.

En, deze keer, mochten we zelfs naar binnen! Ja, want we waren hier voor het bijwonen van een bijeenkomst van de Neighbourhoods Scrutiny Committee*. Een commissie, die de City Council adviseert, vanuit het perspectief van de lokale inwoners. Het was echt 'n geweldige ervaring! Een prachtige ouderwetse zaal, alsof je bij een kabinetsvergadering zat! En dan zoals die Engelse dat zo prachtig kunnen, met een echte Chair, en het vragen (en bedanken) voor het woord. Een drie uur durende vergadering bijgewoond. Over afvalbakken. Drainage. Fietsinfrastructuur. En het doel van ons bezoek? Het schrijven van een kritisch essay over Community Development. Genoeg stof om over na te denken.

*Manchester is namelijk georganiseerd in diverse wards; dit zijn de kiesdistricten, wijken. Elke politieke partij levert een kandidaat voor de councillor van deze ward. Degene met de meeste stemmen wint, en zijn partij mag drie councillors leveren (inclusief de kandidaat). Elk wijk heeft daarmee drie vertegenwoordigers. In de Neighbourhoods Scrutiny Committee komen de verschillende wijkvertegenwoordigers samen.

Woensdag - 11 Februari - was 'n bijzondere dag, Tamara en ik zijn die dag precies drie jaar samen. 's Avonds hebben we geskyped, zodat we toch 'n beetje bij elkaar waren, dat was erg leuk! Overdag heb ik de hele dag in de Learning Zone gewerkt aan mijn thesis. Jups, dat moet ook gebeuren. Maar het was leuk, om nu van een afstandje, er weer in te duiken en het belangrijkste verhaal uit te halen. Bovendien, omdat ik nogal op het geld moet letten, ben ik nu erg van het improvisatie koken. Fushion cooking, noemen ze dat hier. Simpelweg alle restjes bij elkaar gooien, en kijken wat het wordt. Natuurlijk, ik denk er wel enigszins over na, want het smaakte erg goed, moet ik zeggen. Noodles, met boerenkool, wortels, erwten, chorizo en salsa? Of wat dacht je van: wraps gevuld met boerenkool, meat balls en tomatensaus?

Donderdag was eveneens 'n goede dag, met ook wat beginnende structuur hier in mijn nieuwe omgeving. Rustig opgestaan, ontbijten met het journaal erbij, lekker hardgelopen, douchen en fris naar de Universiteit. Daar samen met Aaron gewerkt aan ons Urban Development Project. Echt, het was zo leuk! En ik merk ook wel dat ik een best wel goede achtergrond al heb, qua organiseren van zulke projecten, maar ook qua inhoud. We hebben onze Site Visit besproken, en nagedacht over de toekomst van het gebied. Een geweldig creatief proces, met allerlei goede concepten, en leuke referenties! Dit project gaat helemaal goed komen! 's Avonds gezellig met mijn huisgenoten gezeten, en op naar de volgende dag.

Vrijdagochtend hebben we 'n uitgebreide cursus digitale cartografie gehad, dat was erg leuk. Onder leiding van onze Ierse student-assistent, met geweldig Iers accent, hebben we verschillende programma's geleerd om fantastische kaarten mee te maken. Desalniettemin, elke goede kaart begint met een goede handgemaakte schets. Een leuke les was dat, misschien een beetje open deur, cartografie gaat niet om de kaart zelf maar om wat de kaart je verteld. De kaart als communicatiemiddel voor ruimtelijke planners. Vraag je dus altijd af, "what message do you want to put across?". Vervolgens is het interessant om na te denken, over hoe je die boodschap het beste - qua cartografische grammatica - tot uiting kunt laten komen.

Hoewel vrijdag, als zijnde vrijdag de 13de, verder best wel een pechdag was hier en daar, ben ik 's avonds nog wel wezen meetrainen met het Geography voetbalteam. Mijn mentor, Callum, voetbalt daar, en vroeg of ik mee wilde trainen. Het was goed om weer lekker op het veld te staan, en hard te werken. Achteraf baalde ik wel heel erg, want in de partijvorm verloren we met 0-1 en ik had een paar keer de 1-1 op mijn schoen.

En nu is het alweer zaterdagochtend. Eindelijk uitslapen, dat had ik wel even nodig. Eigenlijk had ik vandaag 'n fiets willen huren om het Peak District te verkennen, maar dat was erg duur. Plan B, naar Liverpool, bleek ook te duur, zo op het laatste moment. Helaas. Tja, dan wordt het toch maar een voetbalwedstrijdje meepakken hé? Deze keer ga ik naar 'n kleine, lokale club: FC United of Manchester. Nee, dit is niet het Manchester United van Van Gaal. In tegendeel, het is een afsplitsing van de grote club, in 2005 opgericht door teleurgestelde supporters. De toegang is slechts 5 pond, dus dat is mooi meegenomen. Vanavond ga ik misschien nog afspreken met enkele Nederlandse studenten hier, er is namelijk de grote opening van de Wirtworth Art Gallery.